Op dieet gaan zonder toegevoegde suikers is zeer moeilijk! In bijna alle producten in de supermarkt zitten toegevoegde suikers. Bovendien is het zeer moeilijk om af te leiden van de verpakking of er suikers toegevoegd werden. De informatie staat in zeer kleine, moeilijk leesbare lettertjes op de verpakkingen. Bovendien is vergelijking van het suikergehalte van producten vaak moeilijk. In de reportage haalde een lid van het Europees Parlement het voorbeeld aan van cornflakes.
Zij vergeleek de cornflakes van Special K met die van Extra. Beiden zijn van het merk Kellogg’s. Special K profileert zich als een gezonde dieetcornflakes. De informatie op de verpakking staat gebaseerd op een portie van 30 gram. Op de verpakking van Extra is een portie 45 gram. Moeilijke vergelijking dus! Bij producten met zeer veel suikers zoals bijvoorbeeld M&M’s wordt de informatie zelfs niet vooraan op de verpakking gezet, maar verhuist ze naar de achterkant. Bij een reep chocolade zit de informatie over suikers en vetten onder flapje van de inpakfolie. Dingen die op het eerste gezicht gezond lijken bevatten nog toegevoegde suikers. Denk hierbij bijvoorbeeld aan yoghurt, dieetconfituur, platte kaas of dieetkoekjes. Daarnaast zitten toegevoegde suikers ook in meer voor de hand liggende producten zoals bijvoorbeeld frisdrank, 
chocolade, snoep, wafels, chocolademelk, cornflakes en nog zoveel meer. Wanneer je naar de drankenafdeling gaat zit ook in bijna alles suiker behalve water. Volgens de reportage blijkt het enkel mee te vallen in de versafdeling. Maar het is niet enkel in de supermarkt dat we geconfronteerd worden met toegevoegde suikers. Overal in onze maatschappij waar we eten kunnen kopen zijn er ook toegevoegde suikers aanwezig. Hierbij denk ik meteen aan McDonald’s of Pizza Hut. Maar ook in gewone bedrijfsrestaurants of scholen zijn toegevoegde suikers volop aanwezig. Als we eventjes kijken naar het restaurant bij ons op de PHL kan je er ijsjes, chocomousse en andere zoetigheden als dessert kopen. Maar uit de reportage blijkt ook dat bijvoorbeeld spaghettisaus of lasagne veel suikers bevatten. Niet enkel de studenten aan hogescholen en universiteiten worden verleid met toegevoegde suikers, ook schoolkinderen worden er voortdurend mee geconfronteerd. Hoeveel kinderen hebben wel geen koekje bij voor tijdens de speeltijd? Bovendien zijn er ook de automaten waar leerlingen frisdrank kunnen kopen. In scholen waar nog warme maaltijden aangeboden worden zitten er eveneens te veel suikers en zouten in het eten. Op de dag van de jeugdbeweging krijgen leerlingen die in school van testpersoon Arthur chocomelk aangeboden, opnieuw toegevoegde suikers! Als ik aan mijn eigen secundaire school denk kregen wij bij chrisostemos een ontbijt aangeboden door de school: koffiekoeken en broodjes. In de winkel, tijdens het werk of op school ontsnappen we dus niet aan toegevoegde suikers, maar in de rest van het leven ook niet. Wanneer je naar de sportclub gaat worden er ook veel drankjes aangeboden met extra suikers, denk bijvoorbeeld maar aan de typische sportdranken die vol suikers en zouten zitten. De typische versnaperingen in de cafetaria zijn chips, chocolade, koekjes of warme hapjes zoals bitterballen. Zelfde verhaal dus. Ga je bijvoorbeeld naar de bioscoop zitten eveneens alle versnaperingen vol toegevoegde suikers. Op deze manier gebeurt het dat in België op 1 dag 8,5 miljoen klontjes suiker verbruikt worden! We kopen veel minder klontjes suiker dan vroeger, maar eten veel meer producten waar het in zit. Zo komt het dat Belgen per jaar 40 kilogram suikers eten. 100 jaar geleden was dit maar 5 kilogram en toen werden er meer suikerklontjes verkocht…
Aan de hoeveelheid suikers die wij eten kan je zien hoeveel macht de drank- en voedingsbedrijven over ons hebben. Zij voegen onnodig suiker toe aan hun producten. Op die manier wekken zij een suikerverslaving op. Doordat wij verslaafd worden aan suiker zijn de bedrijven zeker dat we hun producten blijven kopen. De voedingsindustrie is zo machtig in onze maatschappij, er is zoveel geld mee gemoeid dat de industrie wetten kan tegenhouden. Het Europees Parlement wilde een Traffic Light System invoeren voor vetten, zout en suikers. Groen zou betekenen dat er weinig suiker, zout of vet in het product zit, oranje is een matige aanwezigheid en rood betekent veel suiker, zout of vet. Zo zou de consument heel makkelijk kunnen zien of iets gezond is of niet. Veel duidelijker dan de kleine lettertjes op de verpakking. De voedsellobby verhinderde dit. Uiteindelijk is het Traffic Light System niet ingevoerd!
Bronnen:
Panorama, Het nieuwe zoet, tv-programma, Canvas, 1 december 2011.
De waarheid over suiker, internet, (30 december 2011), (http://www.gezondheid.be/index.cfm?fuseaction=art&art_id=6410).
Panorama 1/12: Het nieuwe zoet, internet, (30 december 2011), (http://actua.canvas.be/panorama/archief/panorama-112-het-nieuwe-zoet/).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten